Διακοπίτσεςς

Διακοπίτσεςςςςςςςςςςςςς!!!Ζήτωωωωω!!Τα λέμε μετα τον 15Αυγουστο!!Καλά μπανάκιααα

Εκδρομή στην Ιεριχώ. Μέρος β'

Έχοντας διασχίσει τον έλεγχο διαβατηρίων κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης. Το υψόμετρο αυτής της πόλης βρίσκεται μεταξύ -200 ÷ - 150 μέτρα κάτω απο το επίπεδο της θάλασσας. Είναι προφανές λοιπόν πως όταν οι μέρες είναι ζεστές όλα κινούνται πολύ αργά μιας και η έλλειψη οξυγόνου είναι προφανής. Η διαδρομή (πάντα με την μουσική υπόκρουση βαριών λαϊκών τραγουδιών, βλ. Μαργαρίτη κ.α.) συνεχίστηκε μέχρι το σημείο στάθμευσης των αυτοκινήτων για την επιβίβαση στο μπαλάκι – τελεφερίκ. Το σοκ ήρθε όταν μας χαιρέτησαν στα Ελληνικά οι ντόπιοι πολίτες και μάλιστα μας έδωσαν και χυμό Λεμόνι να ξεδιψάσουμε μιας και ο ήλιος ήταν στα high του. Μετά από το ευχάριστο διάλλειμα ανεβήκαμε στο χώρο αγοράς των εισιτηρίων όπου ήρθε το δεύτερο σοκ!! Σε μια πραγματικά περίοπτη θέση βρισκόταν η σημαία της Παλαιστίνης και της Ελλάδας (Α ρε Παπαντρέου με τα ωραία σου-Ακούς NDN!!). Το ταξιδάκι με το μπαλάκι – τελεφερίκ ήταν πολύ όμορφο αφου η ανάβαση ήταν γύρω στα 210 μέτρα αφήνοντας στα πόδια μας μισοτελειωμένες ανασκαφές ενός παλατιού άλλα και πολλών μικρών βοηθητικών κτηρίων και σιγά σιγά ξεπροβάλλοντας το μοναστήρι σφηνωμένο μέσα στο βράχο σκαλίζοντας τον τόσο περίτεχνα που θα έλεγες οτι υπήρχε από πάντα. Λογικό άλλωστε διότι τα έχει τα χρονάκια του (σχεδόν 2009 χρόνων). Πρόκειται για το μέρος στο οποίο προσέφυγε ο Χριστός για 40 μέρες όπου αντιμετώπισε τον Διάβολο και τον νίκησε Η διαδρομή μέχρι την είσοδο του μοναστηριού έκοβε την ανάσα διότι τα σκαλοπάτια ήταν σχετικά φαρδιά άλλα και αυτά σκαλισμένα στον βράχο. Με το που φτάνουμε στην είσοδο η Λέξη «Γιουνάν» Έλληνες στα αραβικά άνοιξε διάπλατα τις πύλες και έτσι εισήλθαμε μέσα σε αυτό το μικρό θαύμα. Τύφλα να έχει ο Indiana Jones στην Πέτρα της Ιορδανίας. Το μοναστήρι μεγάλο με έναν στενό διάδρομο όπου κατέληγε σε ένα εκκλησάκι όπου ήταν το μέρος της προσευχής και της νηστείας του Χριστού. Ο μοναχός που μας ξενάγησε είχε πολύ φάση (έλληνας από Καναδά) και μας ενημέρωσε με πολλές αναφορές άλλα και φυσικά διάφορα άλλα θέματα. Είναι σύνηθες φαινόμενο όταν δυο Έλληνες συναντώνται να συζητάνε και τα τρέχοντα θέματα με τις προσωπικές τους αναλύσεις. Δυστυχώς ο χρόνος παραμονής είναι περιορισμένος και έτσι μετά από 10 λεπτά αποχωρήσαμε από το μοναστήρι με τις καλύτερες εντυπώσεις. Η κατάβαση περιλάμβανε περισσότερο σιωπή σε σχέση με την ανάβαση μιας και το γεγονός της ύπαρξης σε ένα τόσο επικίνδυνο μέρος ανθρώπων ορκισμένων να υπερασπιστούν την πίστη τους (Έλληνες ) και τα εδάφη τους (Παλαιστίνιοι) είναι ένα στοιχείο όπου δεν το συναντάς έυκολα,ιδιαίτερα σε μια βολεμένη κοινωνία του δυτικού κόσμου. Όταν κατεβήκαμε μας περίμενε μια λεμονάδα (2ή) όπου όμως αυτή τη φορά ο μεγάλος χουβαρντάς mixanikoulis την πλήρωσε (έτσι για τις κακές γλώσσες). Ακούγοντας στο ράδιο του αυτοκινήτου αραβικά τραγούδια χαιρετήσαμε τον Αραφάτ σε μια ξεθωριασμένη ζωγραφιά στο τοίχο και ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής.

Εκδρομή στην Ιεριχώ! Μέρος Α΄

Ο Μιχανικούλης και η Μιχανικούλα του αποφασίσαμε και πήγαμε στο μοναστήρι του Πειρασμού στην Ιεριχώ.
Για να γίνει πιο εντυπωσιακή η αφήγηση θα σας αναφέρω ότι βρίσκεται στη δυτική όχθη (βλ. Παλαιστίνη.
Η διαδρομή συνηθισμένη πια. Ακολουθούμε τον δρόμο παράλληλα με τα σύνορα με την Ιορδανία διασχίζοντας την έρημο και βρισκόμενοι πάντα κάτω από τα 200 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας.
Με τη θερμοκρασία να βρίσκεται πάνω από τους 35 βαθμούς και ύστερα από περίπου 2 ώρες οδήγηση βρισκόμαστε μπροστα από τον έλεγχο διαβατηρίων για να μπορέσουμε να εισέρθουμε στην Παλαιστίνη.
Το σκηνικό συνηθισμένο, πλησιάζουμε, σταματάμε, κατεβάζουμε το παράθυρο και πλημυρίζει όλη η περιοχή με τους ήχους του Βασίλη Καρρά, Παραρίζου. Δίνουμε τα διαβατήρια στους αστακούς-στρατιώτες και με το που βλέπουν το Ελληνικό διαβατήριο μας λένε με ένα τεράστιο χαμόγελο ̇ «Γιουνάν,Welcome Welcome!!!» και έτσι άνοιξαν οι πύλες και το ζεύγος Μιχανικουλέων (καλά τι είπε ο άνθρωπος) εισήλθε στα Παλαιστινιακά εδάφη…

Καλοκαιρινά Θέρετρα μέρος β’

Για αν συνεχίσουμε λοιπόν με τα καλοκαιρινά θέρετρα μπορούμε να αναφέρουμε μια ιστορική περιοχή η οποία έχει ένα ιδιαίτερο χρώμα
.
Πρόκειται για την Άκρα η οποία αποτέλεσε το κεντρικό λιμάνι των σταυροφόρων για την τροφοδοσία με Ευρώπη μετά την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ το 1099.Στη συνέχεια κατακτήθηκε από τον μουσουλμανικό στρατό άλλα ανακτήθηκε πάλι από τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο. Τον 13ο αιώνα και ενώ η Ιερουσαλήμ βρισκόταν στα χέρια των μουσουλμάνων η Άκρα αποτέλεσε ένα ισχυρό οχυρό των σταυροφόρων και το τελευταίο σταθμό αντίστασης των Χριστιανών. Η μεγάλη Ιστορία της συνεχίζεται στο 1799 καθώς ο μουσουλμάνος Κυβερνήτης Αχμέτ Πασά Ελ-Τζαζάρ υπερασπίστηκε την πόλη επιτυχώς από την επίθεση του Ναπολέοντα το 1799.
Το χρώμα της πόλης είναι ιδιαίτερο και μοιάζει πάρα πολύ με την Ιερουσαλήμ σε μικρογραφία. Αποτελείται από δαιδαλώδη σοκάκια μέσα στα οποία είναι πραγματικά πολύ εύκολο να χαθείς και ακόμα ποιο εύκολο να αποπροσανατολιστείς.
Μπανάκι δεν έχω ακόμα να καταφέρω να κάνω άλλα εκεί βρίσκεται η πιο διάσημη ψαροταβέρνα στο Ισραήλ και είναι ενός Έλληνα.
Οι φώτος το μαρτυράνε. Όποτε κάποιος φίλος ή συγγενής έρχεται για επίσκεψη πάμε οπωσδήποτε διότι είναι από τα must.

Κλείνουμε αναφέροντας άλλη μια υπέροχη περιοχή και μάλιστα με τεράστιο ιστορικό παρελθόν.
Πρόκειται για την πολύ όμορφη και καλοδιατηρημένη Καισάρεια. Το 29-22 π.Χ ο Ηρώδης ο Μέγας όταν μεσουρανούσε έχτισε μια εκπληκτική πόλη στη θέση ενός αρχαίου λιμανιού των Φοινίκων και την αφιέρωσε στο Ρωμαίο αυτοκράτορα Ιούλιο Καίσαρα. Στις αρχές του 12ου αιώνα και κατά το διάστημα των σταυροφοριών η πόλη έγινε ξανά σημαντική και χρησιμοποιήθηκε ως λιμάνι. Το πιο εντυπωσιακό είναι ένα υπέροχο και καλοδιατηρημένο ρωμαϊκό θέατρο χωρητικότητας 4000 θεατών άλλα και έναν από τους μεγαλύτερους ιπποδρόμους της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Πρόκειται για ένα προσεγμένο αρχαιολογικό πάρκο στο οποίο μπορείς να κάνεις μπανάκι άλλα και να πεις τον υπέροχο φρέσκο χυμό σου ή να τσιμπήσεις κάτι με θεα το απέραντο γαλάζιο.