Καλό καλοκαίριιι

Είναι αλήθεια πως ο χρόνος όταν δεν το κοιτάς περνάει γρήγορα ,πολύ γρήγορα.
Να λοιπόν που έφτασε ο καιρός να επιστρέψουμε στα πάτρια εδάφη. Για την ακρίβεια στις Πάτριες παραλίες, τις Θάλασσες, τα ηλιοβασιλέματα
Με αφορμή λοιπόν ότι είμαστε στα τελειώματα του Μάιου εγκαινιάζουμε το Καλοκαίρι του 2009 με τις διακοπίτσες που έρχονται σε ολίγες μέρες να μυρίσουμε και μείς λίγο θάλασσα βρέ παιδί. Δε λέω να καούμε από τον ήλιο διότι από αυτό εδώ κάτω έχουμε μπόλικο χιχι.
Καλό μήνα λοιπόν, καλό καλοκαίρι να έχουμε ,άντε να πετάξουμε και τις σούπερ κορμάρες μας στην παραλία, τζάμπα τόσο γυμναστήριο;;
Τα λέμε σε κανά 2 εβδομάδες!

Η φώτο είναι απο την Υπέροχη Σάνη (Χαλκιδική) εκει που με πολλους εκλεκτούς φίλους έχουμε περάσει πολύ όμορφες στιγμές. Φυσικά ένας εξ αυτώ είναι και ο ΝDN.

Καλό καλοκαίρι σε όλους,χαλαρά παιδιά.Διαρκει τρείς μήνες,όλο και σε κάποια παραλία θα συναντηθούμε,διότι ως γνωστό όλοι οι δρόμοι οδηγούν Χαλκιδική!!

Το γρηγορόπουλο (aka. Roadrinner)

Μα καλά είναι δυνατόν;
Το ξέρατε τελικά ότι ο Roadrunner υπάρχει στη πραγματικότητα;;
Θα μου πείτε πως μου ήρθε αυτό; Τις Παρασκευές μετά από τον μεσημεριανό 3ωρο ύπνο, ( σάλια στο μαξιλάρι και τα σχετικά) η επόμενη κίνηση είναι να ανοίξω Ιντερνέτ και να επικοινωνήσω με την σχεδόν συνομήλικη κοπέλα που εργάζεται στο γραφείο . Είναι και Ελληνίδα και ξέρει από καλό λάδι. Τέρμα η παρένθεση. Λοιπόν μιλάμε στο ιντερνέτ διότι κάνουμε διαγωνισμό για το ποιος κοιμάται περισσότερο τα μεσημέρια της Παρασκευής μετά τη δουλειά. Τις δυο τελευταίες φορές-Παρασκευές με κερδίζει (μιλάμε φυσικά για 2 ώρες και πάνω ύπνο) έτσι λοιπόν σκύβω το κεφάλι και χαζεύω στο νετ ψάχνοντας δικαιολογίες γιατί δε μπόρεσα να κοιμηθώ παραπάνω. Τον βρήκα λοιπόν τον λόγο. Στον κήπο έξω από το σπίτι (διότι έχω και μέσα στο σπίτι!!!) υπάρχει μια φωλιά από γρηγορόπουλα (a.k.a Roadrunner) τα οποία είναι μεταξύ 46 & 61 εκατοστά με μια χαρακτηριστική περικεφαλαία (κάτι σαν αυτό που φορούσαν οι χορευτές της Σβετλάνα στην υποψηφιότητα της Κροατίας για την Eurovision).
Το πρόβλημα όμως με αυτά τα χαζοπούλια είναι ότι αν και δε πετάνε πολύ τρέχουνε με ταχύτητες που φτάνουν τα 24 Km/h. Φανταστείτε τη θόρυβο λοιπόν κάνουν ,τί σκόνη σηκώνουν και πόσο μειονεκτικά κάνουν τα υπόλοιπα ήσυχα πουλάκια του κήπου να αισθάνονται. Αποτέλεσμα; Στρεσάρονται τα υπόλοιπα πουλάκια , δε μπορούν να συγκεντρωθούν, κελαηδώντας φάλτσα. Βάλε και την σκόνη από το γρηγορόπουλο ε τι και άλλο θες;
Δυστυχώς δε με πίστεψε. Μα γιατί;;

Go SAKIS GO!!!

Λόγω του μεγάλου γεγονότος του Τελικού της Eurovision και της συμμετοχής του SAKIS στον τελικό δεν θα αναρτήσω στο blog μα θα συγκεντρώσω όλη τη φαιά μου ουσία (λέμε τώρα) στην επιτυχία του SAKIS!!

H φωτογραφία ειναι απο το http://www.eurovision.gr/site/

Independence Day

Στις 29 Απριλίου ήταν η Ημέρα ανεξαρτησίας και είναι παράδοση όλοι μαζί βγαίνουν και πάνε στην εξοχή στους αγρούς για πικ-νικ. Έτσι λοιπόν και η μαμά εταιρεία διοργάνωσε ένα μάζεμα με τρελό ψήσιμο μουσική (dj) και τρελό ξεφάντωμα. Φυσικά το δίλλημα της απουσίας από το μάζεμα είναι πάντα επίκαιρο με τις κλασικές δικαιολογίες (καθαριότητα, έχω να κουρέψω το γκαζόν, λείπει το υπηρετικό προσωπικό και πρέπει να μαγειρέψω μονός) άλλα τελικά πρυτανεύει πάντα η λογική του κουτσομπολιού-τζάμπα μαμ και χωρός.
Να λοιπόν είμαστε στο κιμπούτς όπου τελικά το περιβάλλον ήταν πολύ όμορφο, πράσινο και στο βάθος πολλές πολλές ψησταριές έτοιμες να δεχτούνε τα κρέατα (κοψίδια , σουβλάκια ) με μάγειρες Τούρκους « ωραία τουλάχιστον θα φάμε καλά είπαμε με ένα στόμα μια φωνή». Το μενού περιλάμβανε εκτός από κρέατα μπόλικες σαλάτες και κάτι «σπέσιαλ» το όποιο γελούσαν οι τούρκοι όταν μας κοιτούσαν . Πάμε και μείς και τι να δούμε ΤΖΑΤΖΙΚΙ!!! Ναι εδώ είναι ο παράδεισος σκεφτήκαμε, τζατζίκι, κοψίδια, μελιτζανοσαλάτες και άφθονο κρασί!! Αυτά είναι .
Ο δε DJ να βάζει καλούτσικα ανάλατα διεθνή κομμάτια μέχρι που γίνεται το εξής. Σταματάει η μουσική και… αρχίζει το συρτάκι . Δεν αντέξαμε τρεις Έλληνες είμαστε ρε γαμώτο, με ένα νόημα πεταγόμαστε στη πίστα-γρασίδι και αρχίζουμε να μαγεύουμε τους παρευρισκόμενους, τελικά τόσα χρόνια ρεμπετάδικα δε πήγαν χαμένα. Οι τούρκοι ήταν με την κάμερα και μας τραβούσαν, ακούστηκε ένα «ΩΩΩΩ!!!!» και έτσι ο εθνικός μας εγωισμός βρέθηκε στο Ζενίθ. Τύφλα να έχει ο Καρατζαφέρης και ο Λιακό! Το γλέντι συνεχίστηκε μέχρι τη στιγμή που βγήκε και κάτι πάλι παραδοσιακό το οποίο στη χώρα μου το ονομάζουμε Ρεβανί ,καλά μαγεία (τώρα ήταν επειδή είχαμε καιρό να φάμε ; επειδή όλη η ατμόσφαιρα ήταν τόσο χαλαρή) υπέροχο σε λέω.
Ε μετά και από το γλυκάκι και αφού αποκτήσαμε το respect των υπολοίπων ,Ιταλών , Ισραηλιτών , Τούρκων αποφασίσαμε να αποσυρθούμε στις δάφνες μας. Καβαλικέψαμε τα καλάμια μας και χαθήκαμε στους ήχους του “Ζorba the Greek”

Η αμμοθύελλα

Σήμερα σαν παιδιά της μέσης Ανατολής βιώσαμε την πρώτη αμμοθύελλα. Βέβαια αν ήμασταν στη Be’ersheva θα ήταν ακόμα πιο αισθητό άλλα και εδώ δεν πήγε πίσω!
Η διαδικασία συνηθισμένη, από την προηγούμενη μέρα ο καιρός είχε μια συννεφιά και ασυνήθιστα υψηλή. Το πρωί όταν ξύπνησα (γύρω στις 6:10) η θερμοκρασία ήταν 24 βαθμοί. Θεώρησα ότι το θερμόμετρο τα έχει παίξει (φυσικά και έκανα λάθος) και έτσι με το κλασικό φουτεράκι-ζακετάκι και ενεργοποίησα τη διαδικασία της απομάκρυνσης από το σπίτι. Μετά από 15 λεπτά έφτασα στην εξώπορτα του σπιτιού μου , μιας και χθες το βράδυ είχα κάνει το λάθος να κοιμηθώ στα βόρεια διαμερίσματα, σχεδόν εξαντλημένος φωνάζω στον battler να μου ανοίξει τη πόρτα του γκαράζ και έτσι ξεκινάω για δουλειά με ολοκαίνουργιο ασημένιο μου αυτοκίνητο.
Τα σημάδια του ουρανού με πληροφορούσαν ότι η σημερινή μέρα δε θα ήταν μια συνηθισμένη μέρα. Θές τα 8 μποφόρ αέρα, το ότι σήμερα το πρωί ο γάτος φονιάς μου ευχήθηκε καλημέρα ακονίζοντας τα νύχια του δε ξέρω, θα σε γελάσω. Το χρώμα του ουρανού γινόταν ένα με το χρώμα της Γής και δε έδειχνε προοπτικές βελτίωσης. Παρκάρω το αυτοκίνητο στο ονοματισμένο παρκινγκ της δουλείας και τρέχω για το πρωινό κουτσομπολιό με τους συναδέλφους μου σχολιάζοντας πρώτο θέμα το κύπελλο του Παναθηναϊκού και δεύτερο την επικείμενη αμμοθύελλα που είχε ήδη ξεκινήσει.
Αποφασίσαμε λοιπόν να κουρνιάσουμε στα κοντέινερ-γραφεία μας και να περιορίσουμε τις άσκοπες μετακινήσεις.
Μετά από μεγάλη προσπάθεια ανέβηκα στο επίπεδο +1 και έβγαλα αυτή τη φωτογραφία που βλέπετε. Η ώρα είναι 13:00 και φυσικά απέναντι θα έπρεπε να βλέπατε τη πεδιάδα του Ισραήλ. Ή μήπως όχι.
Η μέρα κύλησε και ήρθε το απόγευμα καιρός είχε αρχίσει να παίρνει τη θέση του στον αγώνα με το Χάος κάτι το οποίο είναι εμφανές από τη δεύτερη φωτογραφία..
Μια εμπειρία απίστευτη διότι το πιο εντυπωσιακό είναι ότι υπάρχει μια απίστευτη χαρακτηριστική μυρωδιά της άμμου ενώ ταυτόχρονα η ατμόσφαιρα είναι σαν να υπάρχει έλλειψη οξυγόνου!
Οι βεδουίνοι κάτι τέτοιες μέρες παίρνουν αγκαλιά τις τέντες και τις καμήλες τους ,καλύπτουν το πρόσωπο τους και απολαμβάνουν…