"Το μπιφτέκι της ασφάλτου Νο2: Η μάχη της Σαλάτας"

Λοιπόν τα πράματα είναι απλά!
Μπιφτέκι δεν θα ξανά φάω άλλα η ξεφτύλα συνεχίζεται …
Το τελευταίο θύμα ήταν η σαλάτα,
Πως ξεκίνησαν όλα: Όπως σας έλεγα λοιπόν την προηγούμενη εβδομάδα στο κιμπούτς το μαμ περιλαμβάνει και σαλάτα!!ναι ναι καλά ακούσατε. Μέσα στη τιμή έχουμε και σαλάτα και γλυκό και φρούτο και αναψυκτικό! Τα σπάει σε λέω τρελά.
Να προχωρήσουμε λιγάκι την ιστορία και να πάμε στο σήμερα λίγες ώρες πριν…
Αφού ασφάλισα τρελά το φελιζολένιο μπαρμπαδελάκι που τοποθετείται το φαγητό τοποθέτησα από πάνω του ,και κάνοντας χρήση της μηχανικής των ρευστών, το πλαστικό κουπάκι όπου περιείχε την σαλάτα η οποία έμοιαζε (προσοχή στον χρόνο, άρα καταλαβαίνεται τη θα ακολουθήσει ) κάτι σαν χωριάτικη. Βέβαια έλλειπε η φέτα ή αλλιώς τυρί ,για να μη ξεχνάμε και από πού προερχόμαστε, άλλα δεν μασάμε ,έχουμε τρία πεντόκιλα τενεκεδάκια με φέτα διότι πως θα ζήσουμε αν δεν φτιάξουμε καμία μπουγάτσα έτσι για να θυμηθούμε και τη πατρίδα. Δε θέλω χαζά, εννοείτε μπουγάτσα με τυρί!
Τοποθετούνται τα τρία αυτά μέρη στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, ναι διότι μπροστά δεν έχει κάθισμα έχει πολυθρόνα, είπαμε αυτοκίνητο μεγάαααααλο όχι χαζά και ξεκινώ για το σπίτι. Αυτή τη φορά η ταχύτητα ήταν σχετικά χαμηλή, μισή μερα σήμερα και το πιο σημαντικό αύριο όχι δουλειά.
Παρκάρω το αυτοκίνητο ,αυτή τη φορά στο στεγαζόμενο παρκινγκ καθώς με ενημέρωσε ο μπάτλερ ότι θα βρέχει σήμερα και αύριο. Οι κινήσεις πολύ πολύ αργές και σίγουρες διότι είδα και έπαθα με αυτά τα χαλικάκια τα οποία πληροφοριακά και μόνο χθες τελείωσε η «λιθοριπή» και από σήμερα το πρωί ατενίζω τον κόσμο με ένα πιο σίγουρο βλέμμα. Βγαίνει το πόδι πατώντας στο κολλημένο με UHU κόλλα πατάκι, βγαίνει και το χέρι ακουμπώντας στη καθαρή μα σύναμμα κερωμένη χειρολαβή (αποφυγή σκαλώματος) – τέλεια, σκέφτομαι ,επιτέλους μια εβδομάδα χωρίς απώλεια φαγητού, θα μπορέσω να κάνω και την απόσβεση από τα χαμένα ψίχουλα που είχαν πέσει κάτω την προηγούμενη φορά με το μπιφτέκι. Η οικονομική κρίση σκέφτηκα με άγγιξε άλλα με στοχευόμενα μέτρα (βλέπε κόλα UHU , κέρωμα χειρολαβής, χρήση σελοτέϊπ για να μην ανοίγει η θήκη του φαγητού. Σημ. τα καβούρια στη τσέπη απορρίφτηκαν διότι είχαν υψηλά λειτουργικά έξοδα) την αντιμετώπισα . Έσκασα λοιπόν ένα σαρδόνιο γέλιο στον Γάτο που με κοιτούσε και περίμενε πως θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει ξανά στο «Μπιφτέκι της Ασφάλτου 2» πιστεύοντας πως αυτή τη φορά θα κέρδιζε ένα κομμάτι τροφής. Άλλα δεν είχε τροφή για σήμερα αντίπαλε γάτε σκέφτηκα και συνέχισα να γελώ ακόμα πιο έντονα μπροστά στο φοβισμένο γάτο ο οποίος συνειδητοποίησε πως η τελική ήτα είναι πολύ κοντά. Όμως…
Καθώς πάω να πάρω το μπολάκι με τη σαλάτα ο γάτος έκανε μια απρόσμενη κίνηση, ίσως και να τα ρίσκαρε όλα ,δε ξέρω δε διάβασα δηλώσεις που έκανε αργότερα στην εφημερίδα. Δίνει ένα σάλτο και βρίσκεται στον αέρα ανάμεσα σε μένα και στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, (κάτι σαν το σπάσιμο κορμιού που έκανε και ο Γκάλης μπροστά στους πανύψηλους αντιπάλους του. Η μέρα γίνεται νύχτα, τα πουλιά σταματάνε να κελαηδούν, γίνεται διακοπή ρεύματος και οι μηχανές των αυτοκινήτων σβήνουν. Εγώ , το σκατό στη κάλτσα, -δε μπορεί να είναι αλήθεια σκέφτομαι, ο γάτος τα έκανε όλα αυτά ή μήπως είναι ο προάγγελος της δευτέρας παρουσίας μιας και το όρος Megiddo(Αρμαγεδδών στα ελληνικά ) είναι πολύ κοντά από το σπίτι μου;
Ο Γάτος με τα καλόακονισμένα νύχια του πάει να αρπάξει ή μάλλον να δημιουργήσει, ρήγμα στο φελιζολένιο μπαρμπαδελάκι που κρύβει το φαγητό άλλα δεν υπολόγισε ότι το πάχος του κουτιού ήταν αρκετά βαθύ τόσο ώστε είχε να επιλέξει
α) το να σφηνώσουν τα νύχια του
β) να κάνει γκελ και να φύγει ελπίζοντας σε μια δεύτερη προσπάθεια
γ)κανένα από τα παραπάνω,
και έτσι και έκανε. Προσγειώθηκε πάνω στο κουτί και η μουσούδα του επείχε λίγα χιλιοστά από την αγριεμένη ,αξύριστη μουσούδα μου.
Τα δευτερόλεπτα που κοιταχτήκαμε έμοιαζαν με …. Δευτερόλεπτα άλλα δεν είναι αυτό που με ανησυχούσε πιο πολύ. Το πλαστικό μπολάκι με τη σαλάτα.
Ναι το είχε καταλάβει, ήταν σίγουρος ο γάτος - υπάγχει ένα τγωτό σημείο στο μπολάκι ,σκέφτηκε και έτσι σαλτάρει και πετάει με στόχο το καπάκι.
-Μηηηηηη φωνάζω εγώ, μην αγγίξεις τη σαλάτα μουουουουουουο
+ανόητε ανθγωπε πιστέυεις ότι μπογείς να με σταματήσεις,
Και τότε μη έχοντας άλλη επιλογή πετάω στον αέρα το φαγητό και απλώνω τα χέρια μου για το μπολάκι, προλαβαίνω να το αγγίξω άλλα ο άτιμος ο γάτος είχε ήδη νυχιάσει το μπολ. Τα περιθώρια στενεύουν ,το φελιζολένιο στον αέρα ,ο γάτος στην άσφαλτο –κάτι μου θυμίζει σκέφτομαι, απλώνω το χέρι και με χαρακτηριστική άνεση προσγειώνεται το φελιζολένιο (κατά το my precious, από τον άρχοντα των δακτυλιδιών) στο χέρι μου. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για το μπολάκι . Λαβωμένο έσταζε λάδι στο πατάκι και ο γάτος τρόμαξε ΝΑΙ αυτό το τέρας ψυχραιμίας τρόμαξε. Η αιτία ήταν το λάδι και αποτραβήχτηκε στη σκιά από τις φυλλωσιές – Δεν είπα ακόμα τη τελευταία μου κουβέντα ανθγωπε, γρύλισε και απομακρύνθηκε.
Το λάδι από το μπολάκι είχε σχεδόν χυθεί όλο στο πατάκι με τις ντομάτες και τα αγγουράκια να σπαρταράνε . Λίγα λεπτά αργότερα η σαλάτα από χωριάτικη έγινε λιαστή μιας και δεν υπήρχε πια λάδι (όλο στο πατάκι του αυτοκινήτου) και λόγω της ζέστης η ντομάτα και το αγγουράκι στέγνωσαν.
Άτιμε Γάτε, την επόμενη φορά θα τη πληρώσεις πολύ ακριβα… τσίριξα και τράβηξα προς το σπίτι…